Voor ons zit iemand die het zich nog kan herinneren dat Koningin Wilhelmina ,nadat ze de Moerdijkbrug geopend had, nog door Terheijden is gereden. Hij heeft nog naar haar gezwaaid .Hij was toen 6 jaar .Deze persoon is Sjef van Loon, agrarier en boer in hart en nieren ,94 jaar en geboren op de Hartel op 3 september 1930 .
Hij komt uit een gezin van 12 kinderen,( ons vader maakte ze zelf, zegt Sjef )waarvan verscheidene broers ook boer zijn geworden. Een is destijds geemigreerd naar Canada, waar Sjef drie keer naar toe is geweest.
De boerderij was aan de Hartelweg. Toen deze nog niet geasfalteerd was ,noemde Sjef hem de Martelweg .Melkfabriek Sint Martinus ,de voorloper van de Campina wilde de melk niet meer komen ophalen ,omdat de weg te slecht was .Collega boer Lievens die toen in de gemeenteraad zat heeft er zich sterk voor gemaakt dat de weg geasfalteerd werd. De boerderij lag niet ver van Driekoningenoord (het voormalige woonwagenkamp aan de Terheijdenseweg ).Het is weleens gebeurd dat er een kogel door de ruit is gegaan. Hij vertelde dat hij ,toen hij in de zesde klas zat van de lagere school op 9 mei 1940 zo maar naar huis werd gestuurd ,want er was oorlog .Hij weet zich te herinneren dat de meeste Duitsers niet met een tank gekomen zijn maar met paard en wagen en ook dat de sloten vol met afgeschoten munitie lagen.
Een huls die sjef later gevonden heeft.
Hij zat bij Mijnheer Rommens in de klas .Hij ging vanuit de Hartel op klompen te voet naar school.Hij heeft nooit veel scholen gehad ,omdat de oorlog uitbrak. Nog wel wat cursussen ,diploma :met de hand melken en spreken in het openbaar ,maar ik praat nooit ,zegt Sjef. Ik ben eigenwijs ,maar heb m,n eigen wijs gemaakt .Als het warm was ging heel de klas zwemmen in een vliet .Ook Hr Rommens had een zwembroek aan. Zwemmen is niet moeilijk zegt Sjef. Je gaat op je rug liggen ,je beweegt wat met je handen en je voeten en dan ga je al vooruit. Zijn dochters zeggen dat als hij met warm weer een grote plas water ziet, hij gelijk zijn kleren uit doet. Zwemmen deed hij nooit in de Warande want daar zwommen de vrouwen en mannen apart. Hij ging zwemmen in het kanaal of de Galderse meren want daar was geen scheiding van mannen en vrouwen en geen entree natuurlijk. Als het winter was en het vroor twee nachten flink dan lag er al ijs in de grachten bij de Spinolaschans ,die zag er toen uit zoals de kleine Schans in Terheijden nu. Er kwamen honderden mensen schaatsen Ook de paters van het missiehuis uit Teteringen kwamen daar in vol ornaat. Sjef ging daar dan schaatsen maar ook op de ijsbaan in Terheijden. Sjef kon heel goed kunstschaatsen.
Hier met zijn dochter Adje
Hij heeft een keer met kunstschaatsen samen met Ria Verdaasdonk 70 euro gewonnen. Hieronder Sjef en Ria
Sjef was heel sportief .Ook ging hij naar de wintersport
Hoe heb je eigenlijk je vrouw ontmoet Sjef ? Dat gebeurde zo ,zei Sjef. Samen met Jan Vrolijk ( schoonvader van Jeroen Simons )en Harry Cornelissen hadden wij een jachtgebied ,alle kermissen van Zevenbergen tot Dongen bezochten wij en dat was niet om in de draaimolen te zitten ,maar het wild waar wij op joegen zochten we op de dansvloer. Dat heeft hij met zijn vrienden een aantal jaren volgehouden totdat hij op een dag de liefde van zijn leven is tegen gekomen in de Posthoorn in Princenhage, een tuindersdochter ,Sjan van Gastel, de bekendste en knapste van heel 't Haagje ( Princenhage )Daar kenden ze me niet, zegt Sjef.
Ze zijn getrouwd op 27 september 1958. Hebben 5 kinderen .Hier op de foto
25 jaar getrouwd
11 kleinkinderen en 12 achterkleinkinderen en het houdt niet op ,zegt Sjef, ze gaan gewoon door.
.Zijn vrouw ( foto hierboven )is inmiddels gestorven en roept elke dag om ook te komen, maar hij heeft het nog te druk. Hij gaat nog niet. Dat zijn vrouw uit Princenhage kwam is dan ook de reden waarom hij in Princenhage woont..Toen ze namelijk van de boerderij gingen, omdat zijn zoon de boerderij over nam ,zei zijn vrouw : Als gij in Traaie wil geen wonen dan ga je maar ,maar ik ga terug naar Princenhage.Sjef voelt zich nog altijd Traaienaar.
Over zijn boerderij vertelt hij nog vol trots. Deze had hij samen met zijn broer in 1956 overgenomen van zijn vader. Hij had voor de koeien een groot bord gehangen met de tekst : Hier mag je veel geven, het duurt maar even en uit is je leven. Ze hadden destijds een gemengd bedrijf ,dat hield in dat ze aardappelen ,appels en peren teelden, die dan in Breda werden verkocht .Daar zijn ze al gauw mee gestopt ,zegt Sjef. Er werd meer weggehaald als dat we verkochten.Ook de mensen van Pindorp ,dat was een dorp van een straat ,tegenover de Hartel waren klant. Van lieverlee is de boerderij veranderd in een boerderij van melkkoeien. Op de vraag wat hij de hele dag doet vertelt hij het volgende. Elke dag rijdt hij naar de Hartel samen met z,n hondje naar de oude boerderij ,waar nog 80 stuks vee staat. Bij elke stap daar zie ik werk. Het voelt nog als zijn thuis.
Hier Sjef met zijn dochters en zijn onafscheidelijk hondje.
In zijn vrije tijd gaat hij kaarten in Prinsenbeek. Jarenlang is hij wekelijks gaan rikken en bridgen bij den Elsakker. Maar ik doe liever rikken want met bridgen moet je je mond houden. Elke zondag ,al 21 jaar ga ik naar Meerseldreef naar de paters. Als hij een keer niet gaat ,denken ze daar dat er iets ergs gebeurd is. Hij gelooft en wel omdat hij dat van een nonneke hoorde in de trein naar Lourdes, waar hij drie keer is geweest. Er is iets had ze gezegd maar dat is een mysterie. Wat is nou het geheim van oud worden Sjef. Je moet af en toe op je handen lopen, dat heeft hij in heel zijn leven misschien wel 10 kilometer gedaan. Weinig of geen bier drinken en als het bier is een donker biertje en dan twee of drie per jaar. Beter is, zegt Sjef ,chocomel ,dat wisten ze in alle cafe's waar ik kwam. Daar word je niet zat van .Dat is hij maar een keer in zijn leven geweest en dat was niet van de chocomel. Je moet in beweging blijven .Wat doen .Hij heeft onlangs zijn tuin nog omgespit .
En hoe is je eetgedrag Sjef ? Wat vind je lekker? Een worstenbroodje met suiker en een boterham met jam en suiker en appelmoes.
Sjef rijdt nog auto ,zijn rijbewijs is nog met drie jaar verlengd tot mijn 97ste en dan is het zonde om dood te gaan, volgens Sjef en met mijn scootmobiel mag ik nog 5 jaar rijden tot 100 jaar.
Hier Sjef in zijn groentetuin vol met rode bessenstruiken.
Sjef was een voorloper van hetgeen de natuurwerkers van de Vlasselt op de Spinolaschans doen.Hij heeft ongeveer 8 jaar geleden het wandelpad op de Spinolaschans vrij gemaakt van onkruid zodat het begaanbaar werd voor de wandelaars. Er wordt veel gebruik van gemaakt.
Sjef van Loon .Heel gewoon maar O ZO BIJZONDER.